آمریکا و مسیر برخورد با ترکیه بر سر (ی پ گ) و (پ ک ک)

در آن زمان، ترکیه با پنج میلیون پناهجوی سوری، در حال تجربه ابعاد جدیدی از بحران سوریه بود و تلاش می کرد با اسکان پناهجویان سوری در نوار مرزی این کشور با ترکیه، به حل همزمان بحران پناهجویان و گروه های تروریستی (ی پ گ) و (پ.ک.ک) نائل آید.

می دانیم که (پ.ک.ک) به سوریه برای تشکیل (ی پ گ) برای انجام فعالیت های تروریستی از آن سوی مرزها نفوذ کرد. (پ‌ک‌ک) از روزهایی که عبدالله اوجالان پیش از دستگیری او توسط ترکیه به سوریه گریخت، سابقه طولانی در جنگ با قبایل کرد محلی، قتل عام اعراب و ترکمن ها دارد.

 متأسفانه کردهای سوریه به اندازه برادران عراقی خود در مبارزه با (پ.ک.ک) خوش شانس نبودند، (پ‌ک‌ک) و شاخه سوری آن (ی پ گ)، تحت رهبری فرهات عبدی شاهین، پسر خوانده اوجالان (همچنین با نام‌های مظلوم عبدی و شاهین چیلو) شناخته می شود، به‌عنوان نیابتی که ایالات متحده، در به اصطلاح مبارزه با داعش به دنبال آنها بود، خدمت کردند. 

فرهات عبدی شاهین، زمانی که اوجالان در سوریه مخفی شده بود به (پ‌ک‌ک) پیوست و در سال ۱۹۹۶ در فعالیت‌های تروریستی در مناطق روستایی شمدینلی ترکیه شرکت کرد. سپس عبدی، در سال ۲۰۰۵ به فرماندهی عالی (پ‌ک‌ک) پیوست و به عضویت هیئت عملیات ویژه این (پ‌ک‌ک) درآمد. (ه.پ.گ)، شاخه مسلح (پ.ک.ک)، از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۱۲، زمانی که او برای سازماندهی فعالیت های (ی پ گ) در مناطق کردنشین کشور در بحبوحه تشدید جنگ داخلی، به سوریه اعزام شد.

سنتکام و نهادهای اطلاعاتی آمریکا، در آن زمان می دانست که عبدی یک تروریست و خشنونت طلب است و مجموعه او یعنی (ی پ گ)، در واقع بخشی از گروه تروریستی (پ ک ک) هستند. کارتر (وزیر دفاع اسبق ایالات متحده)، در جریان شهادت خود در کنگره، اعتراف کرد که، (ی پ گ) با گروه تروریستی غیرقانونی (پ.ک.ک) همسو بوده است. 

اما به جای اینکه به ترکیه که، در حال مبارزه با داعش در امتداد مناطق مرزی بود و این گروه را به سمت جنوب سوق می داد، اجازه دهد تا داعش را کاملاً از بین ببرد، فرماندهی مرکزی ایالات متحده ۵۰۰ میلیون دلار پول نقد و هزاران کامیون توپخانه، مهمات و سایر مواد لجستیکی را برای ایجاد آن ارسال کرد.

چرا آنها این کار را انجام می دهند؟ فرماندهی مرکزی ایالات متحده به جای صرفه جویی در پول و انرژی لازم برای ایجاد یک ارتش منظم از نیروهای جنگی نامنظم که فقط می توانند به عنوان تروریست عمل کنند، به فرمانده کل خود باراک اوباما دروغ گفت و گفت که ترک ها آن عثمانی قدیمی را تعقیب می کنند. توهم بازگشت به سرزمین های عربی که سال ها در اشغال آنها بود. آنها به باراک اوباما گفتند که “اگر ترک ها به سوریه بروند، دیگر هرگز آنجا را ترک نخواهند کرد.”

کسانی که به اوباما (و بعداً به ترامپ و بایدن) دروغ گفتند، از دولت بوش نشأت می‌گرفتند، از تیم امنیتی و دیپلماسی او که، با نومحافظه‌کاران درگیر بودند و سعی می‌کردند اشتباهاتی را که انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها در زمان تخصیص مجدد سرزمین‌های عثمانی مرتکب شدند، اصلاح کنند.

آنها معتقد بودند، ترکیه همچون ایران، در نهایت دشمن غرب خواهد شد و ایالات متحده نیاز به ایجاد یک کشور جدید، برای محافظت از اسرائیل در برابر ایران داشت. تیم بوش بر این باور بود که، کشوری در طول جنگ اول و دوم خلیج فارس و توسط کردهای عراق ایجاد و دوست اسرائیل خواهد شد.  با این حال، کردهای عراق برای خودمختاری محلی خود، جنگ های تلخی را انجام داده بودند و نیروهای اشغالگر ایالات متحده نتوانستند به بارزانی در تجزیه عراق کمک واقعا موثری بکنند.

آمریکائی ها از سال ۲۰۱۴ به این باور رسیدند، حال که ملغمه ای از نیروهای مختلف در سوریه و منافع آن درگیرند، و اکنون در میانه جنگ داخلی سوریه محقق شدند و بهترین فرصت را برای آزمایش مجدد ایده حصارکشی اسرائیل با یک حصار «کردی» فراهم کردند.  البته، گروه تروریستی (ی پ گ)، سوری محلی نبودند. آنها یک دسته تروریست از همسایه ترکیه بودند که فقط به لهجه ترکی – کردی صحبت می کردند، اما چه کسی اهمیت می داد؟

دولت اوباما در اشتباهی حیرت انگیز، (ی پ گ) را به عنوان چیزی غیر از (پ ک ک) طبقه بندی کرد. در این زمینه با موفقیت مردم آمریکا اقناع شدند، اما برای ترک ها این پروپاگاندا چیزی جز دهن کجی یک متحد سابق نبود. آنها از آمریکا عصبانی هستند. آنها بارها و بارها به آمریکایی ها می‌گفتند که، حمایت از (ی پ گ) و (پ ک ک)، روابط آنکارا و واشینگتن را از بین می‌برد و ما ترجیح دادیم آن را نادیده بگیریم… و عملاً بارها و بارها به آنها گفته شد که کاری نمی توانند بکنند.

 آیا تصمیم گیران و نخبگان واشنگتن به این نارضایتی ترکیه خوب گوش کردند؟ نه، به هیچ وجه. آنها ترکیه را از خرید سامانه دفاع ضدهوایی منع کردند و به یونان هرچه نیاز داشت واگذار کردن  و در نهایت وقتی ترکیه ناچار به خرید سامانه (اس-۴۰۰) از روسیه شد، ضمن تحریم های مختلف آن را از پروژه تولید اف ۳۵ لایتنینگ کنار گذاشتند.

 چرا؟ چون آمریکا با (ی پ گ) برای ملت سازی و هویت بخشی، شروع به همکاری کرده بود و قصد داشت علاوه بر حمایت نظامی، تسلیحاتی و مالی، یک نیروی پلیس چهل هزار نفری برای، (ی پ گ) بسازد تا آنها بتوانند پلیس محلی و حکومت محلی داشته باشند. این ماموریت بلندمدت و پرهزینه امروز هم ادامه دارد، زیرا ایالات متحده، یک وظیفه احمقانه برای انجام دادن دارد؛ ملت سازی در جایی که ملتی وجود ندارد.

 آنها 5.6 میلیارد دلار در سوریه و عراق هزینه کرده‌اند، اما هنوز هیچ تحول مثبتی در این دو کشور مشاهده نمی شود. اگر ساکنین کاخ سفید و کنگره فقط می فهمیدند که، ترکیه یکی از اعضای اصلی ناتو است که، از بروکسل و واشینگتن بسیار رنجیده است. هیچ وقت شک ترکیه در مورد استاندارد دوگانه غرب را به یقین تبدیل نمی کردند. ایالات متحده با همسویی با (پ‌ک‌ک)  یا در واقع، متحد شدن با (پ‌ک‌ک)، خود را در مسیر برخورد با ترکیه قرار داد. این از منظر بشردوستانه غیرعاقلانه و از نقطه نظر استراتژیک بسیار غیرعاقلانه بود.»

ایالات متحده، در نهایت عاقل خواهد شد و به عقل استراتژیک خود خواهد رسید. سوریه و عراق را مانند افغانستان ترک خواهد کرد. ترکیه مراقب خواهد بود که، تمامیت ارضی عراق و سوریه نقض نشود. این مسئله آرزوی شخصی رجب طیب اردوغان نیست، بلکه اکثریت قریب به اتفاق مردم ترکیه، می خواهند از شر تروریسم در مرزهای خود خلاص شوند و صلح در 9منطقه حاکم شود. آمریکا آن تروریسم را به مرزهای ترکیه آورد. آیا آنها باید آن را از بین ببرند؟ اگر این کار را نکنند، ترکیه این کار را خواهد کرد.

آیا تحولات جنگ اوکراین، می تواند تغییری در این وضعیت ایجاد کند؟ فعلا محتمل به نظر نمی رسد حتی اگر نیروهای روسی کاملا از سوریه خارج شوند، باز تنش بین (ی پ گ) و آمریکا با ترکیه شدیدتر خواهد شد. انتخابات آتی ترکیه چطور؟ قطعا نه.