خوب اما ناکافی ؛ نگاهی به تلاش بغداد برای جلب رضایت ایران و ترکیه

از یک سو گشت های مرزی با حضور نیروهای پیشمرگه، نوعی نقض غرض است، چه اینکه اگر بارزانی و مزدورانش قصد تامین امنیت مرزی را داشتند، اجازه حضور و فعالیت چنین گروه هایی را در منطقه تحت کنترل خود نمی دادند و از سوئی دیگر، با این اقدام نابجا احتمال نفوذ اطلاعاتی گروه های تروریستی تهدیدکننده امنیت ایران و عراق در گشت ها و پاسگاه های مرزی به شدت بالا می رود.

از سویی دیگر بغداد برای جلب رضایت بارزانی، با وجه المصالحه قرار دادن ترکمن های عراق، در عمل ضمن بر هم زدن توازن جاری شده پس از تصویب قانون اساسی کنونی عراق، زمینه ایجاد چالش های قومی دیگری را مهیا کرده است.

همچنین توافقات بین دولت سودانی و بارزانی ها در خصوص شهر راهبردی کرکوک می تواند تمامی دستاوردهای بغداد در جلب رضایت همسایگان و کنترل مرزی شمال عراق را ضرب در صفر کند.

 این اقدام بغداد دقیقا مطابق خواسته های رژیم صهیونیستی در خصوص واگذاری این شهر استراتژیک و سرشار از انرژی های فسیلی به اکراد است، چه اینکه با این اقدام در آینده زمینه های اسرائیلی دوم در قلب خاورمیانه و ایجاد حصاری کردی دور اسرائیل عملی می شود و جنایات و اقدامات ضد بشری پیشمرگه ها علیه ترکمن ها و اعراب ساکن در کرکوک را در مقیاسی بزرگ تر از قبل تکرار می کند.

همچنین با این بازی با حاصل جمع صفر، درآمدهای منطقه شمالی عراق به ضرر بغداد افزایش خواهد یافت. روشن است که چنین اقداماتی موجب نارضایتی ترکیه و ایران را ایجاد خواهد کرد. و عراق را به لبه پرتگاه فروپاشی یک پله نزدیک تر خواهد کرد. نباید  فراموش کرد که عراق و سوریه دو کشور فاقد صبغه و ظرفیت برای دولت ملت سازی بودند و اگر سوریه امروز چنان از هم پاشیده که می بینیم، عراق نیز دارای ظرفیت مشابهی است.

این دو کشور همسایه هم هستند و میتوانند کانون های بحران برای یکدیگر باشند، چنانکه در سال ۲۰۱۱، تحولات عراق، عامل بحران در عراق شد و البته عکس آن نیز ممکن است. پس می بایست ایران و ترکیه به عنوان دو همسایه قدرتمند و خواستار حفظ تمامیت ارضی عراق، در خصوص تاثیر هر اقدام و سیاستی در عراق حساس بوده و به اثر پروانه ای و طوفان حاصل از تغییرات کوچک بیش از پیش حساس باشند.