Türkiye’deki Yönetim Modelindeki Değişiklik Yapısal Krizlere mi Neden Oldu?
Türkiye Cumhuriyet döneminde irili ufaklı pek çok sorunla karşı karşıya kalmıştır. Kuşkusuz, bu sorunların bir kısmı yapısaldı ve mega altyapı zorluklarından kaynaklanıyordu. Örneğin, Türkiye Cumhuriyeti’nin tam bir demokrasiye doğru ilerleyememesinin nedenlerinden biri de Türk halkının zihniyeti ve kültürel engellerdir.
Görünüşe göre Türkiye’deki parlamenter yönetim modeli ve partilerin gelişmesi bu yapısal sorunların bir kısmını azaltabilmiştir. Ancak başkanlık sistemine dönüşmesi ve Erdoğan’ın Türkiye’yi tek adam olarak yönetmesi bu sorunların giderek daha fazla ortaya çıkmasına neden oldu. Geçtiğimiz günlerde dizginlenemeyen enflasyon ve ulusal para birimindeki değer kaybının yarattığı baskılar, bu ülkenin yönetişim modeline yönelik ciddi eleştirilere ve içinden çıkılmaz sorunlara yol açtı. Enflasyon, geçerli para birimleri karşısında liranın değer kaybetmesi, yabancı yatırımcıların uzaklaşması, seçkinlerin ve eğitimli sınıfın kaçışı bu yapısal sorunların sonucu gibi görünüyor. Bunlar düşünülmezse Türk hükümeti başarısız bir hükümet olabilir. Buna göre, önümüzdeki yıllarda Türkiye’de askeri seçkinlerin sorumluluk duygusuna ve bir askeri darbeye yeniden tanık olmamız pek uzak değil. Çünkü görünen o ki, Türkiye’deki başkanlık modeli iktidar kutuplaşmasına yol açıyor ve bunun sonucunda toplum zengin ve güçlü bir azınlık, yoksul ve aciz bir çoğunluk haline geliyor. Orta sınıfın yokluğunda demokrasiye geçişin pek mümkün görünmediği gibi, bu Ortadoğu ülkesindeki yapısal sorunların da derinleşeceği açıktır.
Erdoğan, korkunç Maraş depreminden önce kendisi ile Türk halkı arasında yazılı olmayan bir sözleşme akdetmeyi başarmıştı. Halkın refahını sağlayacağına ve halkın siyasetle hiçbir ilgisi olmayacağına dair bir sözleşme. Ancak deprem sonrası dönemde bu anlaşmanın hükümleri giderek uygulama kabiliyetini yitirmekte ve buna bağlı olarak Türkiye’nin büyük zorlukları daha belirgin hale gelmektedir.
